Squirten: er is al veel over gezegd en geschreven. Ongeveer 5 procent van de vrouwen in de westerse landen zou in staat zijn om spuitend klaar te komen en dus een hoeveelheid vocht te verliezen op hun hoogtepunt. Maar wat de vloeistof inhoudt én vooral waar het vandaan komt, was lang een raadsel. Een nieuw Japans onderzoek komt nu met een opvallend inzicht en lost zo het jarenlange seksueel mysterie op.
“Sommige vrouwen kunnen squirten, dat betekent dat ze veel vocht verliezen als ze klaarkomen”, vertelde seksuoloog Chloé De Bie ons eerder al. “Veel mensen hebben er echter een fout beeld bij, want wat je in de pornofilms ziet, is niet de real deal: het vaginaal vocht spuit er niet uit als een fontein; het is eerder een soort druppelen.”
De Bie: “Veel wetenschappelijk onderzoek is er nog niet naar verricht, maar men weet dat slechts een klein aantal vrouwen kan squirten. Men vermoedt dat de stimulatie van de g-spot (als je in de vagina een ‘kom hier’-beweging maakt met je vinger, red.) de kans op een spuitorgasme vergroot.”
Blauw vocht gespoten in de blaas
In 2014 hintte er wél al een Franse studie naar: bij het squirten komt er urine uit de blaas. Je leest het goed. Ze keken daarvoor naar zeven vrouwen die konden squirten en merkten door een echoscopie dat de blaas voor het squirten vol was en meteen daarna leeg.
Die studie inspireerde het nieuwe Japanse onderzoek van Miyabi Inoue en zijn team. Bij vijf vrouwen tussen de 20 en de 50 jaar oud werd er een blauwe kleurstof, gemengd met water, in de blaas geïnjecteerd. Drie vrouwen konden squirten door seksuele stimulatie. De twee anderen door penetratie. Hoe dan ook, hun vocht werd in beide gevallen opgevangen in een steriele buis. “Het is moeilijk om gespoten vloeistof op te vangen omdat de richting van het spuiten variabel is”, zegt Inoue daar nog over. Bij elk van de vrouwen was die opgevangen vloeistof ópnieuw blauw, wat erop wijst dat het vocht effectief uit de blaas komt. Hiermee zou dus een seksueel mysterie zijn opgeklaard.
Dit zit in de vloeistof
De gesquirte vloeistof (die normaal heel helder is) van vier vrouwen in de studie bevatte het Prostaat Specifiek Antigeen (PSA), wat ook in sperma zit. Dat suggereert dat zij vrouwelijk ejaculaat produceerden op hetzelfde moment als wanneer ze squirten. De twee vloeistoffen vermengden zich dan in de urinebuis. Bij vrouwelijke ejaculatie wordt er een paar millimeters melkachtige vloeistof afgescheiden uit de kleine klieren naast de urinebuis, ofwel uit de vrouwelijke prostaat.
Al zijn er toch nog heel wat vragen, ondervindt ook expert ter zake Jessica Påfs. Ze is onderzoekster aan de Gothenburg University in Zweden en schrijft momenteel een boek over vrouwelijke ejaculatie en squirten. “Dit onderzoek bevestigt dat squirtvloeistof inderdaad uit de blaas komt”, zei ze daarover aan het Franse magazine ‘Sciences Et Avenir’. “Maar we kunnen op dit moment nog niet uitleggen waarom de vloeistof, ook al komt die uit de blaas, niet helemaal dezelfde samenstelling heeft als urine.”
Is dat nu leuk?
Påfs interviewde intussen al 28 vrouwen in Zweden die kunnen squirten en hun ervaringen verschilden enorm. Sommigen vinden het lekker, anderen een overschat of zelfs gênant iets. En bij sommige vrouwen is het te overweldigend. Bij een deel van de vrouwen kwam in de interviews naar voren dat ze onvrijwillig squirten, terwijl anderen het juist door oefenen leerden.
En wie tot de vijf procent vrouwen behoort, kan verder op onderzoek uit.