De 26-jarige Dina kampt al geruime tijd met een onaangename ‘visgeur’ in haar intieme zone, wat aanzienlijk belastend is en zelfs een negatieve invloed heeft op haar relatie. Een gynaecoloog deelt met Het Laatste Nieuws de mogelijke oorzaak van dit probleem en adviseert Dina over mogelijke oplossingen.
Echt een ingrijpende situatie
Dina maakt geen grapje: “Het betreft een soort visgeur die verre van aangenaam is. Tijdens intieme momenten wordt het zelfs erger. Het begon toen ik voor het eerst met mijn man naar bed ging. Soms is het draaglijk, maar andere keren word ik er wanhopig van.”
“Ik ben bij talloze artsen en verschillende ziekenhuizen geweest, zelfs in Turkije, maar ze kunnen niets vinden. Ik krijg steeds antibiotica, wat tijdelijk helpt, maar het komt altijd weer terug. Het is buitengewoon vervelend en begint echt een probleem te vormen tussen mijn man en mij.”
Gynaecoloog Gilbert Donders deelt mee dat veel vrouwen met dit probleem te maken hebben. Hij benadrukt dat een vagina een natuurlijke geur mag hebben: “Sommige vrouwen hebben nu eenmaal een sterkere geur.”
“Dina’s verhaal vertoont kenmerken van een aandoening genaamd bacteriële vaginose. Bepaalde bacteriën in de vagina verdragen geen zuurstof, zogenaamde anaëroben.”
“Deze anaëroben verdrijven de natuurlijke verdedigers van de vagina, de melkzuurbacteriën, waardoor er een onjuist evenwicht of abnormale flora in de vagina ontstaat. Het resultaat: een overgroei van anaëroben.”
Erfelijkheid speelt volgens Donders een rol, waarbij vrouwen mogelijk hetzelfde patroon in hun vagina hebben als hun moeder. Het is erfelijk, volgens de gynaecoloog.
“Er zijn vier grote groepen weerstandsbacteriën, en de ene soort is beter bestand tegen anaëroben dan de andere. Dus je kunt geluk hebben of pech met het type weerstandsbacteriën dat je erft.”
Oplossing?
Donders legt uit dat veel huisartsen een eenmalige medicatie voorschrijven om het probleem te verhelpen, maar dat het tegelijkertijd een aandoening is die zich graag herhaalt.
“Het herhaaldelijk nemen van antibiotica leidt tot resistentie, dus daar zijn we geen voorstander van. Deze patiënten moeten bij een specialist terecht die weet hoe je dit probleem op lange termijn onder controle kunt krijgen.”
“Initieel kan antibiotica worden gebruikt om het acute probleem op te lossen. Vervolgens moeten we proberen met natuurlijke middelen, zoals probiotica, de vaginale flora in evenwicht te brengen.”
“Wanneer dit goed wordt opgevolgd, leidt dit vaak op de lange termijn tot een positief resultaat. Speciale diëten of zepen hebben echter geen invloed op bacteriële vaginose.”
“Je moet dus zeker niet bij de pakken neerzitten. Het is belangrijk om bereid te zijn het probleem te relativeren en op de lange termijn te behandelen.”
